Jerzy Sikorski urodził się w 1954 r. w Reszlu. Od wczesnych lat młodości przejawiał inklinacje artystyczne. W latach dziecinnych przeniósł się wraz z rodzicami, lekarzami, do Opoczna, gdzie ukończył Liceum Ogólnokształcące im. Stefana Żeromskiego. Studiował następnie na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie na wydziale rzeźby, którą ukończył z wyróżnieniem w 1981 r. Pracą dyplomową był Portret Matki, Zofii Sikorskiej, lekarza, wieloletniego pracownika i ordynatora w szpitalu w Opocznie. Portret został przekuty w granicie, co nie było dotąd praktykowane, zazwyczaj prace dyplomowe powstawały w materiale przejściowym, jakim jest gips. Portret Matki Jerzego Sikorskiego jest eksponowany obecnie w Ogrodzie Botanicznym w Warszawie. Wcześniej w 1981 r. był wystawiony na wystawie zbiorowej w warszawskiej Zachęcie.
Inną pasją Jerzego Sikorskiego jest jazda konna. W Opocznie, jeszcze przed studiami, trzymał on swoją klacz Natię w nieistniejącym już ogrodzie u pani Katanowskiej, w okolicy obecnej ul. Św. Łukasza. Fascynacja tymi zwierzętami znalazła swoje odzwierciedlenie również w realizacjach rzeźbiarskich. Pośrednio przyczyniła się do powstania Pegaza w Opocznie. Koncepcja stworzenia mitycznego rumaka powstała jeszcze w okresie studiów w Warszawie na początku lat 80 tych XX w. Pegaz na stałe wrósł w krajobraz miejski Opoczna. Pomnik ten jest jednym z największych pomników konnych w Europie i największym pomnikiem pegaza. Powstał na zamówienie ówczesnych władz Opoczna i w porozumieniu z autorem, który ufundował koncepcję i wykonanie projektu, natomiast urząd poniósł koszty trudno dostępnych wówczas materiałów i transportów. Pomnik powstał w narzucie, w cemencie, w miejscu obecnej lokalizacji, na konstrukcji spawanej własnoręcznie przez autora. Surowość materiału, industrialne skrzydła z blachy (nasuwające skojarzenia ze skrzydłami husarii) w połączeniu z wiernym oddaniem cech anatomicznych „Pegaza” dobrze współgrają z przemysłowym charakterem miasta. Jednym z powodów powstania Pegaza była budowa nowego gmachu Domy Kultury w Opocznie. Rzeźba początkowo powstawała na ul. Armii Ludowej, gdzie spawana była konstrukcja przez 3 sezony (teren działki Pana Mariana Łukasika). Następnie obiekt został przewieziony na uprzednio przygotowany fundament i osadzony na obecnym miejscu. Kolejnym etapem prac było opracowanie formy rzeźbiarskiej w cemencie (1 sezon). Pegaz powstał m.in. dzięki pomocy ówczesnego naczelnika miasta Pana Tadeusza Głogowskiego, który z wielkim zaangażowaniem i wysiłkiem zdobywał trudno dostępne wówczas materiały, jak stal, druty, rury, beton, cement. Wyzwaniem okazało się przewiezienie rzeźby z ul Armii Ludowej na ul. Biernackiego -w niektórych miejscach Pegaz sięgał powyżej instalacji elektrycznej na platformie. Narzut cementowy jest jedną z trudniejszych technik rzeźbiarskich z uwagi na fragmentaryczne opracowywanie powierzchni, co utrudnia całościowy ogląd. Podobizną Pegaza jest wspomniana ówczesna klacz autora o imieniu Natia.
Po latach planowana renowacja „Pegaza” wymagała niewielkiej zmiany koncepcji artystycznej przez autora związanej z pojawieniem się nowych materiałów i technologii. Konserwacja Pegaza miała miejsce w 2021 r. Powstała m.in. nowa forma skrzydeł z blachy nierdzewnej. Zwietrzała warstwa wierzchnia została na nowo opracowana rzeźbiarsko przez artystę. Cała konstrukcja została wzmocniona. Jest rzadkością, że po tylu latach autor miał możliwość dokonania renowacji własnego dzieła.
Innymi realizacjami plastycznymi na terenie Powiatu Opoczyńskiego są freski w Kościele św. Bartłomieja w Opocznie przedstawiające m.in. uroczystości kościelne i parafian w strojach opoczyńskich w towarzystwie biskupów polskich i św. pamięci dziekana Jana Wojtana, Stworzenie Świata, Mojżesza, Samarytankę. Wykonane zostały one w technice mokrego fresku w 2001 r. Na fasadzie kościoła p.w. św. Bartłomieja w Opocznie znajduje się też płaskorzeźba z wizerunkiem Papieża Jana Pawła II wykonana w roku millenijnym. W Kielcach przed kościołem p.w. św. Józefa Robotnika stoi 3,5 metrowa figura św. Józefa z Dzieciątkiem. Kompozycja ustawiona jest na cokole, wykonana została w 1983 r. w sztucznym kamieniu. Dla kościoła w Kielcach wykonany został również ołtarz (carrara) 1987 r., jak również przedstawienie Ducha Świętego w drewnie złoconym o wysokości 170 cm w 1993 r. i figura anioła w drewnie polichromowanym w zwieńczeniu chóru w 1998 r. Innymi ważnymi realizacjami poza Powiatem Opoczyńskim są:
• POPIERSIE LUDOMIRA RÓŻYCKIEGO, Filharmonia Bydgoska, brąz i granit, 1985r.
• PŁASKORZEŹBA TADEUSZA KULISIEWICZA, Warszawa, ul. Mazowiecka, brąz, 1989 r.
• KOPIA XVI-WIECZNEJ PIĘKNEJ MADONNY z KOŚCIOŁA W KAZIMIERZU DOLNYM, drewno polichromowane, 1992 r.
• POMNIK I DYWIZJI PANCERNEJ IM. GENERAŁA MACZKA, Warszawa, Plac Inwalidów, brąz, granit, 1995 r.
• PŁASKORZEŹBA PORTRET MALARZA, Kazimierz Dolny, ul. Lubelska, piaskowiec, 1,40m 1997 r.
• POPIERSIE PAPIEŻA JANA PAWŁA II w Kościele Farnym w Kazimierzu nad Wisłą, granit, 2001 r.
• POPIERSIE PAPIEŻA JANA PAWŁA II z tablica pamiątkową, fasada plebanii przy kościele Św. Floriana w Krakowie, 1,20 m, brąz, granit, 2002 r.
• STACJE DROGI KRZYŻOWEJ (wolnostojące) przy Kościele Parafialnym w Sulisławicach, sztuczny kamień, piaskowiec, wys. 2,20 m, 2003-2006 r.
• FIGURA CHRYSTUSA ZMARTWYCHWSTAŁEGO przy Kościele Parafialnym w Sulisławicach, sztuczny kamień, piaskowiec, 2007 r.
• REKONSTRUKCJA GRUPY FIGURALNEJ ŚW. STANISŁAWA Z PIOTRAWINEM na elewacji Kościoła p.w. Św. Marcina w Warszawie na Starym Mieście, cement romański, wys. 2,30 m, 2009 r.
• POMNIK RYCERZA WIGANDA fundatora Kościoła p.w. Św. Elżbiety, Powsin-Warszawa, brąz, granit, 2010 r.
Jerzy Sikorski od wielu lat współpracuje też z konserwatorami dzieł sztuki. Owocem tej współpracy na terenie Powiatu Opoczyńskiego była konserwacja Pomnika T. Kościuszki na Placu Tadeusza Kościuszki w Opocznie, jak również Pomnika Nieznanego Żołnierza przed Muzeum Regionalnym w Opocznie. Jerzy Sikorski zawsze żywo interesował się zabytkami i pamiątkami przeszłości. W 2023 r. na zlecenie Urzędu Miasta wykonał wizualizację projektu renowacji Kapliczki św. Rozalii w Opocznie. Jerzy Sikorski swój czas dzieli między Warszawę a Kazimierz Dolny, gdzie ma pracownię. Jego twórczość niezmiennie związana jest z realizmem i nurtem figuratywnym. Charakteryzuje ją stosowanie szlachetnych materiałów, jak kamień, brąz i drewno. W 2015 r. uhonorowany został nagrodą Złotej Estery na całokształt działalności artystycznej.
