"Światłość, która nie gaśnie" to koncert, który odbył się w kościele pw. Podwyższenia Krzyża Świętego w Opocznie w Niedzielę Palmową, 13.04.2025r.
Koncert miał na celu uczczenie pamięci Papieża Polaka – patrioty, człowieka, który mądrością, miłością do ludzi i odwagą społeczną prowadził ludzi ku światłu wiary.
Koncert poprowadzili członkowie Młodzieżowej Rady Powiatu Opoczyńskiego – Gabriela Wójcik i Szymon Pawlak.
Wystąpił tenor liryczny Michał Steciak, który nie tylko z wielkim kunsztem zaprezentował utwory muzyczne (m.in. „Do Ciebie Mamo” Violetty Villas, „You Raise Me Up” Josha Grobana, „Jaskółka uwięziona” Stana Borysa, „Zdumienie” komp. Piotra Rubika, „Cisza” i „Odwagi” swojego autorstwa oraz ukochaną pieśń Ojca Świętego pt. „Barka”), ale też dał świadectwo swojego życia, związane ze Świętym Janem Pawłem II.
Koncert był nie tylko przeżyciem artystycznym, ale przestrzenią wspólnoty jednoczącej się w wartościach, którym hołdował Święty Jan Paweł II.
Organizatorami koncertu byli:
- Powiat Opoczyński
- Gmina Opoczno
- Parafia pw. Podwyższenia Krzyża Świętego w Opocznie
Partner:
- Poseł na Sejm RP Robert Telus
Sponsorzy:
- GULDZIŃSKI KRZYSZTOF USŁUGI REMONTOWO – BUDOWLANE
- JMP EKOBUDOWA PIOTR GWADERA
- Przedsiębiorstwo Zaopatrzenia Lecznictwa Cezal Lublin Sp. z o.o.
- RZEŹNIK KRZYSZTOF P.P.U.H. "BUD - TRANS"
Ojca Świętego zna prawie każdy Polak – albo z jego pielgrzymek, albo z jego nauczania, albo ze słyszenia. Poniżej przypomnimy kilka faktów z życia tego wielkiego Polaka – patrioty.
Karol Wojtyła dzieciństwie, przeżywanym w Wadowicach, był roześmianym Lolkiem. Kochał rodziców i starszego brata Edmunda, jak prawie każde dziecko bardzo lubił słodycze – szczególnie kremówki. Kiedy miał dziewięć lat, zmarła jego matka.
Po pogrzebie ojciec zabrał synów do Sanktuarium Maryjnego w Kalwarii Zebrzydowskiej, do którego przyszły papież często powracał. Trzy lata później zmarł jego brat Edmund, który będąc lekarzem, zaraził się od pacjentki szkarlatyną. Był to czas wielkiego smutku, który Karolowi pomagała przezwyciężać żarliwa wiara ojca, emerytowanego żołnierza. Przy ojcu Karol uczył się, że cierpienie nie musi być znoszone z heroiczną wyższością, tylko powinno zostać przemienione przez wiarę.
W szkole Karol wyróżniał się pilnością oraz szczególnym zamiłowaniem do literatury i teatru. Prężnie działał w sodalicji mariańskiej. Z bardzo dobrymi wynikami zdał maturę i rozpoczął studia polonistyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim.
W chwili wybuchu wojny miał 19 lat. Sytuacja w domu Wojtyłów stała się trudna, ale nie odebrała im godności. Podstawowym pokarmem były ziemniaki zaprawiane margaryną. Wzmocnienie i wytrwałość przynosiło czytanie Pisma Świętego.
Z czasem hitlerowcy zaostrzyli swoje przepisy, co zmusiło Wojtyłę do rozpoczęcia pracy jako robotnik fizyczny w kamieniołomach na Zakrzówku w Krakowie. Trasę z pracy do domu pokonywał pieszo codziennie przez pół godziny, ubrany w drelich i drewniaki, co podczas zimy było szczególnie uciążliwe.
Karol pracował następnie w zakładach chemicznych w Borku Fałęckim, wstąpił do tajnego seminarium duchownego, na tajnych kompletach studiował też teologię na Uniwersytecie Jagiellońskim.
Święcenia kapłańskie, z rąk kardynała Adama Stefana Sapiehy, Karol Wojtyła otrzymał w 1946 roku. 16 października 1978 roku, jako kardynał, Karol Wojtyła został wybrany na papieża i przyjął imię: Jan Paweł II.
Podczas spotkania z młodzieżą przy pomniku Westerplatte w 1987 roku Jan Paweł II powiedział: Każdy z was, młodzi przyjaciele, znajduje też w życiu jakieś swoje Westerplatte, jakiś wymiar zadań, które trzeba podjąć i wypełnić, jakąś słuszną sprawę, o którą nie można nie walczyć, jakiś obowiązek, powinność, od której nie można się uchylić, nie można zdezerterować. Wreszcie, jakiś porządek prawd i wartości, które trzeba utrzymać i obronić, tak jak to Westerplatte. Utrzymać i obronić, w sobie i wokół siebie, obronić dla siebie i dla innych”.
W pamięci, wśród wielu jego słów, zapisały się te znamienne: „Nie lękajcie się!”. „Nie lękajcie się, otwórzcie na oścież drzwi Chrystusowi. Nie lękajcie się! Chrystus wie, co nosi w swoim wnętrzu człowiek. On jeden to wie!”.
Ojciec Święty przestrzegał, iż „w sytuacji pustki w dziedzinie wartości, gdy w sferze moralnej panuje chaos i zamęt – wolność umiera, człowiek z wolnego staje się niewolnikiem – niewolnikiem instynktów, namiętności czy pseudowartości”. Zadaniem jest zdobywanie moralnej mocy, „którą człowiek osiąga przez wierność prawdzie i powinności. Przez wierność prawemu sumieniu”.
Papież Polak jasno i wyraźnie podkreślał, jak wielką wartość ma ludzkie życie, każde ludzkie życie. „Troska o dziecko jest pierwszym i podstawowym sprawdzianem stosunku człowieka do człowieka”. Człowiek jest pierwszą i główną drogą Kościoła, a dziecko stanowi „drogę wyjątkową”, nadzieję i przyszłość świata.
Papież Jana Paweł II odszedł do domu Ojca w sobotę 2 kwietnia 2005 roku. Wtedy zakończył się jego pontyfikat, trwający 26 lat, 5 miesięcy i 17 dni. Był to trzeci najdłużej trwający pontyfikat w historii Kościoła. Księga jego życia ziemskiego zamknęła się w wigilię święta Bożego Miłosierdzia, które sam ustanowił na podstawie objawień otrzymanych przez s. Faustynę Kowalską.
27 kwietnia 2014 roku papież Franciszek, w obecności papieża seniora Benedykta XVI ogłosił Jana Pawła II świętym Kościoła katolickiego.
Nauczanie Jana Pawła II, pełne miłości, odwagi i troski o drugiego człowieka, wciąż jest dla nas drogowskazem. To od nas zależy, czy jego światło będziemy nieść dalej – poprzez codzienne gesty dobroci, miłości i pokoju.
